ابن ابی طالب حموش بن محمد بن مختار الاندلسی القیسی، مکنی به ابومحمد (355- 437 هجری قمری). از علمای تفسیر و عربیت بود. در قیروان ولادت یافت و در شهرهای مشرق بگشت و سرانجام در قرطبه اقامت گزید و در همانجا درگذشت. او راست: ’مشکل اعراب القرآن’ و تألیفات دیگر. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 1067)
ابن ابی طالب حموش بن محمد بن مختار الاندلسی القیسی، مکنی به ابومحمد (355- 437 هجری قمری). از علمای تفسیر و عربیت بود. در قیروان ولادت یافت و در شهرهای مشرق بگشت و سرانجام در قرطبه اقامت گزید و در همانجا درگذشت. او راست: ’مشکل اعراب القرآن’ و تألیفات دیگر. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 1067)
ابن حزمون اندلسی. وی شاعر و از اهالی مرسیۀ اندلس بود. و غالباً بطریق ابن حجاز بغدادی هجو و هزل می گفت و بسیاری از قضات و والیان از ترس هجوهای وی عطایا و بخشش های زیادی به او می دادند. درگذشت او بعد از سال 614 هجری قمری بوده است. (از الاعلام زرکلی بنقل از المعجب فی تلخیص اخبارالمغرب ص 293) ابن عبدالرحمان اندلسی، مشهور به ابن هذیل. وی ادیب قرن هشتم هجری بود. او راست: حلیهالفرسان و شعارالشجعان. (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس الریاضیات المکتبه البلدیه ص 78) ابن احمد بن سعید بن حزم بن غالب بن صالح بن خلف بن سفیان بن یزید فارسی اندلسی قرطبی یزیدی، مشهور به ابن حزم و مکنّی به ابومحمد. رجوع به ابن حزم و علی (ابن احمد...) شود ابن موسی بن عبدالمک بن سعید عنسی اندلسی غرناطی مغربی، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن سعید. رجوع به ابن سعید و به علی (ابن موسی بن...) شود ابن موسی بن علی بن موسی بن محمد بن خلف انصاری سالمی اندلسی جیانی، مشهور به ارفع رأس و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی انصاری شود ابن محمد بن محمد بن علی قرشی بسطی اندلسی مالکی، مشهور به قلصادی و ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی قلصادی شود ابن احمد بن حمدون اندلسی حمیری، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به نورالدین. نحوی ولغوی قرن هفتم هجری. رجوع به ابوالحسن حمیری شود ابن اسماعیل اندلسی مرسی ضریر، مشهور به ابن سیده و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به ابن سیده و به علی (ابن سیده...) شود ابن محمد بن علی بن محمد حضرمی رندی اشبیلی اندلسی، مشهور به ابن خروف و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی اشبیلی شود ابن محمد بن احمد بن عبدالله بن محمد بن علی باجی اندلسی مالکی، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی باجی شود
ابن حزمون اندلسی. وی شاعر و از اهالی مرسیۀ اندلس بود. و غالباً بطریق ابن حجاز بغدادی هجو و هزل می گفت و بسیاری از قضات و والیان از ترس هجوهای وی عطایا و بخشش های زیادی به او می دادند. درگذشت او بعد از سال 614 هجری قمری بوده است. (از الاعلام زرکلی بنقل از المعجب فی تلخیص اخبارالمغرب ص 293) ابن عبدالرحمان اندلسی، مشهور به ابن هذیل. وی ادیب قرن هشتم هجری بود. او راست: حلیهالفرسان و شعارالشجعان. (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس الریاضیات المکتبه البلدیه ص 78) ابن احمد بن سعید بن حزم بن غالب بن صالح بن خلف بن سفیان بن یزید فارسی اندلسی قرطبی یزیدی، مشهور به ابن حزم و مکنّی به ابومحمد. رجوع به ابن حزم و علی (ابن احمد...) شود ابن موسی بن عبدالمک بن سعید عنسی اندلسی غرناطی مغربی، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن سعید. رجوع به ابن سعید و به علی (ابن موسی بن...) شود ابن موسی بن علی بن موسی بن محمد بن خلف انصاری سالمی اندلسی جیانی، مشهور به ارفع رأس و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی انصاری شود ابن محمد بن محمد بن علی قرشی بسطی اندلسی مالکی، مشهور به قلصادی و ملقّب به نورالدین و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی قلصادی شود ابن احمد بن حمدون اندلسی حمیری، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به نورالدین. نحوی ولغوی قرن هفتم هجری. رجوع به ابوالحسن حمیری شود ابن اسماعیل اندلسی مرسی ضریر، مشهور به ابن سیده و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به ابن سیده و به علی (ابن سیده...) شود ابن محمد بن علی بن محمد حضرمی رندی اشبیلی اندلسی، مشهور به ابن خروف و مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی اشبیلی شود ابن محمد بن احمد بن عبدالله بن محمد بن علی باجی اندلسی مالکی، مکنّی به ابوالحسن. رجوع به علی باجی شود
